پر کردن دندان یکی از متداول‌ترین و مؤثرترین روش‌های درمان پوسیدگی‌های دندانی است که به منظور بازگرداندن عملکرد، شکل و زیبایی دندان انجام می‌شود. هنگامی که دندانی دچار پوسیدگی می‌شود، بخشی از بافت آن تخریب می‌گردد و اگر این ناحیه درمان نشود، می‌تواند باعث پیشرفت پوسیدگی، درد، عفونت و حتی از بین رفتن کامل دندان شود. پر کردن دندان، با حذف بافت پوسیده و جایگزینی آن با مواد خاص، از پیشرفت آسیب جلوگیری می‌کند.

فرآیند پر کردن دندان معمولاً با بی‌حسی موضعی آغاز می‌شود تا بیمار دردی احساس نکند. سپس دندانپزشک بخش‌های پوسیده دندان را با ابزارهای مخصوص برمی‌دارد و محل تخلیه‌شده را کاملاً تمیز می‌کند. در مرحله بعد، ماده‌ای که برای پر کردن استفاده می‌شود، درون حفره دندان قرار می‌گیرد و فرم‌دهی می‌شود تا با شکل طبیعی دندان هماهنگ باشد.

مواد مختلفی برای پر کردن دندان وجود دارد؛ از جمله آمالگام (نقره‌ای)، کامپوزیت (هم‌رنگ دندان)، سرامیک و طلا. انتخاب نوع ماده به عواملی مانند محل دندان، بودجه بیمار، سلیقه زیبایی‌شناسی و توصیه دندانپزشک بستگی دارد. پرکردگی‌های همرنگ دندان (کامپوزیت) امروزه محبوبیت بیشتری دارند زیرا از نظر ظاهری کاملاً طبیعی و نامحسوس هستند.

پس از پر کردن دندان، ممکن است بیمار تا چند روز حساسیت به سرما یا گرما احساس کند، که معمولاً طبیعی است و به‌تدریج برطرف می‌شود. رعایت بهداشت دهان، پرهیز از خوردن خوراکی‌های سفت و مراجعه منظم به دندانپزشک باعث دوام بیشتر پرکردگی و پیشگیری از پوسیدگی مجدد می‌شود.

در نهایت، پر کردن دندان راهکاری ساده، سریع و مؤثر برای حفظ دندان‌های طبیعی و جلوگیری از درمان‌های پیچیده‌تر مانند عصب‌کشی یا کشیدن دندان است. رسیدگی به موقع به پوسیدگی، نقش کلیدی در حفظ سلامت دهان و دندان دارد.