کشیدن دندان یکی از رایج‌ترین درمان‌های دندانپزشکی است که در موارد خاصی انجام می‌شود که دیگر امکان حفظ دندان وجود ندارد. این اقدام معمولاً به عنوان آخرین راه‌حل در نظر گرفته می‌شود، زمانی که دندان به شدت پوسیده، شکسته یا عفونی شده و دیگر با روش‌هایی مثل پر کردن یا عصب‌کشی قابل درمان نباشد. همچنین در برخی موارد، دندان‌های نهفته (مانند دندان عقل)، یا دندان‌هایی که باعث شلوغی فک می‌شوند، برای ارتودنسی نیاز به کشیدن دارند.

فرآیند کشیدن دندان با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود تا بیمار دردی احساس نکند. دندانپزشک با ابزارهای مخصوص دندان را به آرامی از استخوان فک خارج می‌کند. در برخی موارد پیچیده‌تر، مانند دندان‌های نهفته یا شکسته‌شده در لثه، ممکن است از جراحی برای خارج کردن دندان استفاده شود.

پس از کشیدن دندان، مراقبت‌های بعد از عمل بسیار مهم است. بیمار باید تا چند ساعت گاز استریل را روی محل کشیدن نگه دارد تا خون‌ریزی متوقف شود. پرهیز از مصرف نوشیدنی‌های داغ، مکیدن مایعات با نی، سیگار کشیدن و دستکاری محل زخم به کاهش درد و جلوگیری از عفونت کمک می‌کند. استفاده از کمپرس یخ و داروهای تجویزشده نیز در کنترل التهاب و درد مؤثر است.

در مواردی که دندان دائمی کشیده می‌شود، دندانپزشک معمولاً توصیه می‌کند که فضای خالی با ایمپلنت، بریج یا دندان مصنوعی پر شود تا از تحلیل استخوان فک، جابه‌جایی دندان‌های مجاور و مشکلات در جویدن یا صحبت کردن جلوگیری شود.

در نهایت، هرچند کشیدن دندان اقدامی ناخوشایند به نظر می‌رسد، اما در بسیاری از موارد راه‌حلی ضروری برای حفظ سلامت کلی دهان و دندان است. مراجعه منظم به دندانپزشک و رعایت بهداشت دهان می‌تواند به پیشگیری از مشکلاتی که منجر به کشیدن دندان می‌شوند، کمک زیادی کند.